تاریخچه تکاملی صنعت eptfe

تکامل صنعت eptfe داستانی جذاب است که در طول زمان برای ایجاد صنعتی با کاربردهای انقلابی توسعه یافته است. تاریخچه اپوکسی در سال 1884 آغاز می شود، زمانی که شیمیدان آلفرد آینهورن ترکیب جدیدی از اتیلن و فرمالدئید سنتز کرد.این ترکیب «اپوکسی» نام داشت که در نهایت با ترکیب آن با پلیول یا استرها به اپوکسی معروف شد.در حالی که این فرمول اولیه کاربردهای عملی زیادی داشت، استفاده از آن به دلیل هزینه بالا و کمبود مواد اولیه در دسترس محدود بود.در دهه 1940، چندین محقق روی بهبود فرمول‌های اولیه اپوکسی کار کردند، از جمله ریچارد کاندون آمریکایی، که کشف کرد چگونه با استفاده از پلی‌ال‌های مشتق شده از فرآورده‌های نفتی مانند اکسید سیکلوهگزان و رزین فنل نوولاک، آن را بادوام‌تر کند.در همان زمان، دانشمندان بریتانیایی شروع به آزمایش با عوامل پخت‌کننده مختلف مانند آمین‌ها و اسیدها کردند که در نتیجه محصول بهبودیافته‌ای به دست آمد که می‌توان از آن برای لمینیت سطوحی مانند تخته سه لا استفاده کرد و آن را قوی‌تر از قبل کرد و بنابراین راه را برای تکنیک‌های مدرن ساخت مواد کامپوزیت هموار کرد.در طول جنگ جهانی دوم، کاربردهای نظامی اپوکسی ها به طور چشمگیری افزایش یافت و تقاضا برای درجات بهتری از مواد را برای تامین کنندگان پیشرو برای توسعه خواص منحصر به فرد مانند مقاومت در برابر حرارت، انعطاف پذیری در دماهای پایین، مقاومت شیمیایی و غیره ایجاد کرد و به آنها اجازه داد تا نیازهای خاص مورد نیاز در تولید قطعات هواپیمایی را برآورده کنند.توسعه این فناوری سپس تا دهه 1950 ادامه یافت، جایی که پیشرفت‌هایی در هر دو روش تولید رزین‌های مصنوعی به همراه روش‌هایی که به طور مشترک بین لاستیک طبیعی و مخلوط‌های لاستیک مصنوعی ترکیب شده با پرکننده‌هایی مانند آزبست تولید می‌شد، ایجاد شد که امروزه به عنوان «الاستومرهای پر شده» یا «الاستومرهای پر شده» یا پلاستیک های تقویت شده با لاستیک (FRP).در اوایل دهه 1960، فرآیندهای مختلف به طور قابل توجهی اصلاح شدند که سیستم‌های تولید فله درجه صنعتی را می‌توان به کار برد که منجر به پیشرفت‌های بیشتر به سمت افزودن رنگ‌ها و سایر افزودنی‌ها می‌شد که منجر به ایجاد اپوکسی‌های اصلاح‌شده با کارایی بالا امروزی می‌شد که در صنایع مختلف از ساخت و ساز و مهندسی تا طراحی خودرو استفاده می‌شوند. تا همین اواخر راه حل های بسته بندی نیمه هادی از فرمول های پیچیده ای استفاده می کردند که در کنار فناوری های پوشش سرامیکی شامل ذرات گرد و غبار الماس به قابلیت های دقیق متالورژی پودر نیاز داشتند و به سازندگان ابزارهای برش اجازه می داد به سطوح بالاتری از کارایی دست یابند که تا دو دهه قبل از این دوره شنیده نشده بود.این جدول زمانی نشان می‌دهد که ما از زمان اولین اختراع در سال 1884 تا کجا پیش رفته‌ایم که به پیچیدگی روزافزون رسیده است که به‌طور تصاعدی با تحقیقات مداوم در حال تکامل فعال می‌شود و در حال حاضر مرزها را فراتر می‌برد که در طول عمر آلفرد آینهورن از هر انتظار اولیه فراتر رفته است. پیشرفت هایی که برای نسل های آینده در سراسر جهان بسیار مفید است.